شعر عدسی وقت پختن ، از ماشی از پروین اعتصامی

عدسی وقت پختن، از ماشی از پروین اعتصامی

پروین اعتصامی را می توان مشهورترین شاعر زن ایرانی دانست، وی در 25 اسفند 1285 متولد شد و در از همان دوران کودکی زیر نظر پدرش و اســتادانی چون دهخدا و ملک الشعرا بهار سرودن شعر را آغاز نمود. پدر پروین اعتصامی نیز از شاعــران و متــرجمان بود که نقش اساسی در زندگــی هنـری پروین داشـت.

عدسی وقت پختن، از ماشی
روی پیچید و گفت این چه کسی اســت
ماش خندید و گفت غره مشو
زانکه چون من فزون و چون تو بسی اســت

هر چه را میپزند، خواهد پخت
چه تفاوت که ماش یا عدسی اســت
جز تو در دیگ، هر چه ریخته‌اند
تو گمان میکنی که خار و خسی اســت

زحمت من برای مقصودی اســت
جست و خیز تو بهر ملتمسی اســت
کارگر هر که هست محترمست
هر کسی در دیار خویش کسی اســت

فرصت از دست میرود، هشدار
عمر چون کاروان بی جرسی اســت
هر پری را هوای پروازی اســت
گر پر باز و گر پر مگسی اســت

جز حقیقت، هر آنچه میگوئیم
هایهوئی و بازی و هوسی اســت
چه توان کرد! اندرین دریا
دست و پا میزنیم تا نفسی اســت

نه تو را بر فرار، نیروئی اســت
نه مرا بر خلاص، دسترسی اســت
همه را بار بر نهند به پشت
کس نپرسد که فاره یا فرسی اســت
گر که طاوس یا که گنجشکی
عاقبت رمز دامی و قفسی اســت