بمب هیدوروژنی وحشتناک را بیشتر بشناسید

بمب هیدوروژنی وحشتناک را بیشتر بشناسید

بمب هیدروژنی یکی از مرگبارترین بمب هایی است که کشورهای دنیا اکنون به دنبال دست یافتن به آن هستند تا بتوانند قدرت خود را به رخ بقیه کشورها بکشند. به راستی انسان ها خطرناک ترین موجودات روی زمین اند، نه همه آنها، بلکه روی صحبت ما با ابر قدرتها و دانشمندانی هست که از علم و قدرتشان نه برای آبادانی بلکه برای وحشت و تهدید و تخریب استفاده می کنند، نمونه ای از آن بمب های شیمیایی، ایجاد کننده خلا، و اتمی و هیدروژنی است.

سلاح هایی که باید قبل از وقوع جنگی دیگر و کشتارهایی دیگر از بین بروند تا صلح و دوستی جایگزین جنگ و نژادپرستی و تهدید شود. اگر با دید باز موضوع را بررسی کنید به این نتیجه می رسید که هیچ تضمینی وجود ندارد که کشورهای سازنده و دارنده بمب های اتمی و هیدروژنی در زمان جنگ و درگیری به پیمانشان متعهد باشند.

نمی توان دل خوش کرد به سازمان نمادینی مثل سازمان ملل متحد. سازمانی که علی رقم تبلیغات های فراوان و بازی با احساسات مردم دنیا هیچ کار مثبتی غیر از عقد معاهدات گوناگون از هر طیفی نکرده، کشور های فقیر با وجود مداخلات دیرینه این سازمان هنوز فقیر و جنگ زده اند.

منابع و ثروتشان به غارت می رود، هر روز تحریم هایی گوناگون برای کشورها از طریق این سازمان حقوق بشری ایجاد می شود. پس با توجه به تمام این حقایق، این نگرانی ها همیشه وجود دارد که هر آن ممکن است جنگی درگیرد و هر آن ممکن است یکی از کشورها با این سلاح های مخوف و وحشتناک به شکلی که نمیتوان توصیف کرد از بین برود.

بزرگترین این نوع از بمب ها، تزار نام داشت (تصویر بالا) که اتحاد جماهیر شوروی در سال 1961 یا 1339 یعنی 57 سال پیش آن را امتحان کرد. قدرت این بمب 2500 برابر بمب اتمی هیروشیما بود و تصور وسعت و خسارات آن خیلی دشوار است. و امروز هم زراد خانه کره شمالی به این نوع بمب که به آن گرما هسته ای هم گفته می شود مجهز شد!

در این بمب در مرحله اول، شکافت هسته ای (فرآیندی است که در آن یک اتم سنگین مانند اورانیوم به دو اتم سبکتر تبدیل می‌شود، وقتی هسته‌ای با عدد اتمی زیاد شکافته شود، بر پایه فرمول انیشتین، مقداری از جرم آن به انرژی تبدیل می‌شود) صورت می گیرد.

در مرحله دوم حرارت و فشار آن، به همجوشی هسته ای یا گداخت هسته ای (فرآیندی عکس عمل شکافت هسته‌ای است. در فرآیند همجوشی هسته‌ای هسته‌های سبک مانند هیدروژن، دوتریوم و تریتیوم با یکدیگر همجوشی داده شده و هسته‌های سنگین‌تر و مقداری انرژی تولید می‌شود) منجر می شود.

به همین دلیل هم انرژی بسیار بیشتری از بمب‌های هسته‌ای تک‌ مرحله‌ای آزاد می‌کند؛ این همجوشی با استفاده از هیدروژن انجام می‌شود و به همین دلیل نامش را بمب هیدروژنی گذاشته اند. در واقع در این نوع بمب، ترکیبی از شکاف هسته‌ای و همجوشی هسته‌ای به کار رفته‌ است که همین امر، قدرت تخریبی آن را به مراتب افزایش می دهد.

دارندگان بمب هیدروژنی

اولین بمب هیدروژنی دنیا در آمریکا ساخته و در سال 1952 میلادی در اقیانوسیه آزمایش شد.

درست یک سال بعد از این اتفاق شوروی آزمایشی مشابه را در سیبری انجام داد.

در سال 1957 میلادی، بریتانیا (انگلستان) به این گروه پیوست و یکی از بمب های هیدروژنی خود را روی جزیره مالدن در قلب اقیانوسیه انداخت.

چین نیز نخستین بمب هیدروژنی اش را در سال 1967 میلادی منفجر کرد و فرانسه نیز اواخر همین سال آزمایشی مشابه را در جنوب اقیانوسیه انجام داد.

در سال 1998 میلادی، هند مجموعه ای از آزمایشات هسته ای خود را انجام داد که طبق اعلام نظر کارشناسان یکی از آنها از نوع هیدروژنی بوده است، البته به زعم بسیاری، آن بمب چندان قوی نبود.

و اینک کره شمالی، آزمایش موفقیت آمیز این بمب را پشت سرگذاشته است. قدرت انفجار بمب هیدروژنی جدید کره شمالی از ده‌ها کیلو تُن تا صدها کیلو تُن قابل تنظیم است.

این بمب چند منظوره بوده و قدرت تخریبی بسیار بیشتر از دیگر انواع بمب‌ها دارد.

امیدواریم فعالان واقعی حقوق بشری و سازمان های مرتبط روزی بتوانند کاری انجام دهند که نسل این گونه بمب ها و سلاح های مشابه آنها از بین برود.