آموزش تکنیک های عکاسی برای افراد مبتدی

آموزش تکنیک های عکاسی برای افراد مبتدی

اگر به زمینه عکاسی علاقه دارید و برای اولین قدم دوربین خریداری کرده اید به شما تبریک می گوییم قدم بعدی یادگیری تکنیک های مهم عکاسی است.با اینکه یادگیری کامل تکنیک های دوربین برای گرفتن عکس های حرفه ای، ممکن اســت سال ها به طول بیانجامد، با هر سطح مهارتی که دارید و با هر سوژه ای که برای عکاسی انتخاب مي کنید، همواره ارزشش را دارد که تکنیک های ساده را نیز امتحان کنید.

 

برای کمک به شما در این راه، ۱۰ تکنیک ضروری دوربین که هر عکاس باید مسلط شود را در این مطلب بیان مي­ کنیم. ابتدا نحوه به دست گرفتن کنترل فوکوس را آموزش مي دهیم و سپس به سراغ ویژگی­ هایی مثل تنظیم نوردهی، تراز سفیدی (white balance) و… خواهیم رفت.

این راهنمای ساده، دانش ابتدایی عکاسی شما را از نحوه فوکوس کردن و ترکیب بندی تا تراز سفیدی و نورپردازی، مستحکم مي­کند و شما را از شر عادت­ های نادرست عکاسی رها کرده و باعث مي­شود تنها بر روی گرفتن عکس­ هایی بهتر تمرکز کنید.

 

در هنگام تمرین این تکنیک­ها متوجه خواهید شد، اشتباهات رایج در کدام مراحل رخ مي­دهند و به شما کمک خواهد کرد تا از انجام اشتباهات مکرر پرهیز کنید.

 

با در نظر گرفتن این مطلب، از اشتباهات رایج که برای هر کسی با هر سطح تجربه­ های ممکن اســت اتفاق بیفتد و روش­های اصلاح آن­ها مثال­ هایی ساده آورده­ ایم. با این حال، از اشتباه کردن نترسید که اشتباه، مقدمه ­ی یادگیری مهارت­ های جدید اســت.

 

کنترل فوکوس رابه دست بگیرید

اگر با تنظیمات پیشفرض دوربین خود عکاسی کنید، دوربین با اســتفاده از نقطه مرکزی، فوکوس را انجام خواهد داد. با اینکه این روش در بسیاری از موارد تصاویری واضح و شارپ تولید خواهد کرد.

 

اما برای خلاقیت بیشتر در عکاسی بهتر اســت کنترل نقطه فوکوس را خودمان به دست بگیریم.به این دلیل که سوژه­ انتخابی شما همواره در مرکز تصویر نخواهد بود.

 

پس اولین نکته های که باید بیاموزید این اســت که چگونه روی نقطه­ مورد نظر در تصویر، که مي­ خواهید واضح و شارپ باشد، فوکوس کنید.

 

دوربین شما تعدادی نقطه فوکوس در نقاط مختلف کادر تصویر دارد، که مي­توانید آن­ها را از طریق ویزور یا نمایاب مشاهده کنید که بهترین راه­ حل را برای فوکوس نقاط غیرمرکزی تصویر ارائه مي ­دهند.

 

لازم اســت در ابتدای کار دوربین را به جای فوکوس چند نقطه ای یا انتخاب اتوماتیک، بر روی فوکوس یک نقطه ­ای (single-point autofocus) تنظیم نمایید.

 

نقطه فوکوس را انتخاب کنید

نحوه­ دقیق تغییر نقطه فوکوس دوربین و همچنین انتخاب تعداد نقاط، بسته به نوع دوربین شما متفاوت اســت، اما به طور کلی در دوربین­ های Canon لازم اســت تا دکمه­ انتخاب AF را فشرده و از طریق چرخاندن دکمه چرخشی یا دکمه­ های چهار جهته­ ی پشت دوربین نقطه فوکوس را انتخاب کنید

 

با دیدن به چشمي یا ویزور دوربین، مي­توان نقطه فوکوس فعال را به رنگ قرمز مشاهده کرد. در اکثر دوربین­ های Nikon، پس از اینکه فوکوس تک نقطه ای را در تنظیمات دوربین انتخاب کردید، توسط دکمه­ های چهار جهته­ در پشت دوربین مي­توانید نقطه فوکوس را به سادگی تغییر دهید.

 

از معایب اصلی اســتفاده از نقاط خارجی فوکوس در بیشتر دوربین­ها اینست که حساسیت این نقاط کمتر از نقاط مرکزی کادر تصویر اســت و این بدان معناســت که این نقاط فوکوس، شما را در نور کم، کنتراســت­ های کم و در هنگام اســتفاده از لنزهایی با بیشینه دیافراگم ۵٫۶ و یا بسته تر با مشکل مواجه خواهند کرد.

 

همچنین گاهی اوقات ممکن اســت در نقطه ­ای که قصد دارید فوکوس را بر روی آن انجام دهید، نقطه فوکوس دوربین موجود نباشد. در هر دو حالت مي­توانید از حالت دستی فوکوس اســتفاده کنید و یا از تکنیکی به نام قفل فوکوس اســتفاده کنید.

 

در این روش یکی از نقاط فوکوس دوربین را بر روی سوژه­ دلخواه برده و شاتر دوربین را بصورت نیمه فشار داده و نگه مي­داریم. سپس مجددا کادربندی کرده و شاتر را کامل مي­فشاریم.

 

به تراز سفیدی توجه کنید

در بخش بعدی به تنظیمات تراز سفیدی (WB) دوربین شما نگاهی خواهیم داشت و اینکه چگونه رنگ­ های واقعی تری داشته باشیم را بررسی خواهیم کرد.

شما ممکن اســت تنظیمات مربوط به تراز سفیدی را به طور کلی فراموش کنید، به خصوص زمانی که بصورت خام (raw) عکاسی مي­کنید. به این دلیل که در این نوع عکاسی شما به راحتی مي­توانید در کامپیوتر این تنظیمات را بر روی عکس خود اعمال کنید.

 

با این حال، شما لازم اســت برای حصول نتایج بهتر در نوردهی و تعادل رنگی، تکنیک­ های لازم را فرا گیرید.

 

رنگ های قوی

تنظیمات اتوماتیک تراز سفیدی دوربین شما به طور کلی در اکثر شرایط نوری به خوبی عمل مي­کند، ولی بدون خطا نیست. یکی از شرایطی که اســتفاده از تنظیم دستی تراز سفیدی دوربین نتایج بهتری مي­دهد، زمانی اســت که سوژه شما توسط یک رنگ یا تون خاص مانند آبی آسمان، نارنجی غروب آفتاب و یا سبز چمنزار احاطه شده اســت.

 

در این شرایط تراز سفیدی اتوماتیک دوربین معمولا برای مقابله با رنگ غالب، مقداری را تنظیم مي­کند. بنابراین با اســتفاده از تنظیم دستی تراز سفیدی که مناسب شرایط نوری محیط (مانند آفتاب یا سایه) اســت، مي توان نتایج بهتری گرفت.

 

تراز سفیدی واقعی نور در زمان طلوع و غروب، نزدیک به تنگستن یا نور مصنوعی (۳۲۰۰K) اســت. اما اگر از این تنظیم پیشفرض اســتفاده کنید، مقدار زیادی از گرمایی که در عکس نیاز دارید را از دست خواهید داد.

 

در عوض مي­توانید از تنظیمات تراز سفیدی نور روز (daylight) و یا حتی ابری (cloudy) اســتفاده کنید تا برافروختگی رنگ نارنجی را در زیباترین حالتش داشته باشید.

 

تنظیمات تراز سفیدی دلخواهتان را تنظیم کنید

در دوربین و یا در کامپیوتر برای داشتن رنگ­ های هر چه طبیعی­ تر، لازم اســت کنترل را به دست بگیرید و یک تنظیمات تراز سفیدی دلخواه برای شرایط نوری خود ایجاد کنید. لوازم جانبی متعددی برای کمک به تنظیم هرچه بهتر تراز سفیدی موجود اســت؛ مانند درپوش لنز تراز سفیدی JJC؛ اما تنها چیزی که به آن نیاز دارید یک کارت سفید یا خاکستری و یا یک برگه سفید اســت!

 

پس از تهیه کاغذ سفید، این دو تکنیک ساده را برای ساخت تنظیمات دلخواه چه در دوربین و چه در هنگام ویرایش در کامپیوتر به کار بگیرید.

 

در نرم افزار

عکس­ هایتان را بصورت خام بگیرید. در این صورت مي­توانید توسط نرم افزارهای پردازش عکس خام مانند Adobe Camera Raw که به عنوان یک افزونه برای فتوشاپ عرضه شده اســت، تراز سفیدی عکس خود را تنظیم کنید. تنظیمات این نرم­ افزارها همانند تنظیمات دوربین شما هستند.

 

برای بهبود تعادل رنگ مي­توانید از اسلایدر های موجود اســتفاده کنید. همچنین یک ابزار تراز سفیدی (colour balance) وجود دارد؛ در این ابزار بر روی تن خنثی در عکس کلیک کنید تا تراز سفیدی انجام شود.

 

اما اگر صحنه یا تصویر فاقد تن خنثی باشد چه باید کرد؟ پاسخ قرار دادن یک برگه کاغذ سفید یا خاکستری در محل عکاسی اســت. این عمل تنها در یکی از عکس­ها لازم اســت انجام شود و مابقی عکس­ هایی که در همان شرایط نوری گرفته شده اند، توسط همان قابل تنظیم هستند.

 

۱- برگه مرجع خود در صحنه قرار دهید

یک کارت یا برگه سفید یا خاکستری در شرایط نوری یکسان با نقطه فوکوس عکستان قرار دهید. یک تنظیم تراز سفیدی پیش­فرض مانند نور روز را انتخاب کنید و از اینکه بصورت خام (raw) عکاسی مي­کنید اطمينان حاصل کنید.

 

۲- عکس مرجع خود را باز کنید

یک عکس با حضور کارت در صحنه گرفته و سپس آن را بردارید و به عکاسی خود ادامه دهید. سپس عکس را توسط نرم افزار فتوشاپ باز کرده و توسط ابزار تراز سفیدی روی کارت کلیک کرده، اعداد مربوط به Temperature و Tint را یادداشت کرده و این اعداد را بصورت دستی برای سایر عکس­ های خود اعمال کنید.

 

۳- Camera Raw در CS

افزونه Camera Raw در Photoshop CS قابلیت انتخاب چند تصویر همزمان و منطبق سازی (Synchronize) را دارد و این گزینه شما را قادر مي­سازد که همزمان تنظیمات را بر روی تعداد زیادی از تصاویر اعمال کنید.

 

۴- انتخاب و منطبق سازی

تمامي عکس ­هایی که از یک صحنه گرفته اید (و عکس با حضور کارت) را انتخاب کنید (select all)، سپس بر روی ابزار تراز سفیدی کلیک کرده و بر روی کارت سفید کلیک کنید و جادوی اتفاق افتاده را مشاهده کنید!

 

همچنین شما مي­توانید بر روی دکمه Synchronise کلیک کنید تا تراز سفیدی و تنظیمات دیگر را منطبق سازی کنید.

 

چگونه تنظیمات تراز سفیدی دلخواه را در دوربین اعمال کنیم

تنظیم تراز سفیدی دلخواه در دوربین، زمان لازم در مرحله پردازش تصویر را کاهش خواهد داد. مجددا کار را با یک کارت سفید یا خاکستری در صحنه با شرایط نوری یکسان با سوژه اصلی آغاز مي­کنیم. ما از یک دوربین کانن برای این آموزش اســتفاده کرده­ ایم، اما کلیت کار در تمامي دوربین­ها یکسان اســت.

 

۱- از کارت خود عکس بگیرید – لازم اســت که کارت قسمت مرکزی عکس را پر کند. از هر تنظیمات WB مي­توانید اســتفاده کنید.

 

۲- تنظیمات Custom WB را در منوی دوربین خود انتخاب کنید و گزینه set را انتخاب کنید.

 

۳- در بین عکس ­های خود حرکت کنید تا عکس کارت سفید را بیابید. گزینه set را انتخاب کرده و ok کنید.

 

۴- منوی تراز سفیدی را باز کرده و گزینه custom را انتخاب کنید.

چگونه بر روی اجسام متحرک فوکوس کنیم

در این بخش قصد داریم در مورد اجسام متحرک و اینکه در هنگامي که زمان اندک اســت چگونه فوکوس کنیم، بحث کنیم. فوکوس بر روی اجسام ثابت تقریبا به راحتی انجام مي­شود، اما همه سوژه ها با حوصله صبر نمي کنند تا شما ترکیب بندی کنید و عکستان را بگیرید! به همين دلیل شما باید بر هنر فوکوس بر روی اجسام متحرک، مسلط شوید.

 

به این منظور، تنظیمات فوکوس اتوماتیک را از Single Shot در دوربین نیکون و One Shot در دوربین کانن به حالت Continuous یا AI Servo mode تغییر مي­دهیم (مد فوکوس متوالی). حال وقتی توسط فشردن دکمه شاتر تا نیمه، فوکوس را قفل مي­کنیم، دوربین با حرکت سوژه فوکوس را دائما تغییر مي­دهد تا زمانی که دکمه شاتر بصورت کامل فشرده شود.

 

شما از تمامي نقاط فوکوس دوربین برای سوژه های غیر مرکزی مي­توانید اســتفاده کنید ولی در عکاسی در نور کم، سوژه ­های با کنتراســت کم و یا هنگام اســتفاده از لنزهایی با بیشینه دیافراگم ۵٫۶ یا بسته تر، اســتفاده از نقاط فوکوس غیر مرکزی توصیه نمي­ شود.

 

توصیه حرفه ­ای ها: دکمه فوکوس پشتی را امتحان کنید

اکثر دوربین­ های DSLR در قسمت پشتی دکمه ه­ای برای فعالسازی فوکوس اتوماتیک (autofocus) دارند. این به این معنیست که مي توانید از انگشت شصت برای فوکوس اســتفاده کنید و هر وقت که خواســتید عکس بگیرید با انگشت اشاره دکمه شاتر را فشار دهید.

 

چرا عکس­ های من تار هستند؟

وقتی صحبت از یادگیری فوکوس مي­شود، لازم اســت بدانید چرا عکس­ های شما واضح و شارپ نیستند. دلیل این امر مي­تواند ناشی از مشکل فوکوس باشد، اما مي­تواند مربوط به لرزش دوربین و متحرک بودن سوژه نیز باشد. شما باید دلیل به وجود آمدن این مشکل را بیابید، مشکل را حل کنید و دوباره تلاش کنید.

 

۱- فوکوس نادرست

اگر تار شدن تصویر مربوط به فوکوس نادرست باشد، شما باید نواحی واضحی را در جلو و یا پشت سوژه مشاهده کنید. اگر چنین ناحیه ه­ایی را در عکس مشاهده نمي­کنید، فوکوس نادرست باعث تاری یک دست در کل عکس مي­شود.

 

۲- حرکت

تاری حاصل از حرکت، به راحتی توسط مشاهده خطوط کشیده نورانی (ناشی از قسمت های روشن تصویر) در عکس قابل تشخیص اســت. این مشخصه، نشان دهنده این اســت که دوربین یا سوژه در حین نوردهی حرکت کرده­ اســت.

 

چگونه از تکنیک جبران نوردهی (exposure compensation) اســتفاده کنیم
در این بخش به این مساله خواهیم پرداخت که چگونه با اســتفاده از تکنیک جبران نوردهی، نوردهی دقیقی را در شرایط نوری مختلف داشته باشیم.

پس زمينه تیره باعث نوردهی زیادی (over-expose) در عکس شده اســت. کم کردن نور تصویر توسط جبران نوردهی این مشکل را حل مي­کند.

 

تصميم ­گیری در مورد اینکه نوردهی عکس را باید افزایش داد یا کاهش، در برخی موارد پیچیده اســت. بعضا تغییراتی که لازم اســت انجام گیرد متضاد حالتیست که در نگاه اول به نظر مي­رسد. در این قسمت چگونگی اســتفاده از سیستم جبران نوردهی دوربین برای روشن یا تاریک کردن عکس آمده اســت.

 

سوژه­ روشن

اگر سوژه­ شما شامل تون رنگی روشن باشد، به احتمال زیاد دوربین عکس شما را با نوردهی ناکافی (under-expose) ثبت خواهد کرد. در این شرایط لازم اســت دکمه جبران نوردهی دوربین را نگه داشته و توسط چرخاندن شاخص دوربین به راســت، نوردهی را یک واحد افزایش دهید و سپس عکس خود را مجددا بگیرید.

 

سوژه­ تاریک

اگر سوژه­ شما تاریک اســت، عکس شما به احتمال زیاد دچار نوردهی زیادی خواهد شد. بنابراین لازم اســت که ميزان نوردهی را کاهش دهید. دکمه جبران نوردهی را فشار داده و توسط چرخاندن شاخص دوربین به چپ نوردهی را یک واحد کاهش مي­دهیم.

 

نکته: شاید این سوال برایتان به وجود آید که چطور ممکن اســت سوژه تاریک زیادی نوردهی شود؟ دلیل آن به اشتباه افتادن سیستم نورسنجی (metering) دوربین اســت.

 

وقتی نورسنج دوربین با ناحیه تاریکی رو به رو شود و خوانش را بر اساس آن قسمت تاریک انجام دهد، دوربین با افزایش نوردهی سعی بر جبران این تاریکی دارد که نتیجه آن بیش از حد شدن نوردهی (نوردهی زیادی یا over-expose) عکس شما در برخی از مواقع اســت.

 

از هیستوگرام سر در بیاورید

ساده­ ترین راه برای بررسی نوردهی عکس­ها، مشاهده هیستوگرام (histogram) عکس بر روی نمایشگر دوربین اســت. این نمودار نشان دهنده­ توزیع روشنایی در عکس اســت.

 

برای بهره ­برداری هر چه بیشتر از این ابزار، شما باید توانایی تشخیص عکس ­های با نوردهی کم (underexpose) و نوردهی زیاد (overexpose) را پیدا کنید.

عکس سمت چپ- نوردهی زیادی

 

در سمت چپ هیستوگرام اثری از رنگ مشکی نیست (فضایی خالی ایجاد شده) و نمودار به سمت راســت گرایش دارد.

 

عکس سمت راســت- نوردهی ناکافی

در سمت راســت هیستوگرام اثری از رنگ مشکی نیست و نمودار به سمت چپ گرایش دارد.

 

راه های مقابله با مشکل شرایط نوری با کنتراســت بالا

در این بخش نحوه­ ی عکاسی در شرایط نوری با کنتراســت بالا و به تصویر کشیدن بیشترین طیف رنگ ها را به شما آموزش خواهیم داد.

 

در اکثر شرایط، اســتفاده از سیستم جبران نوردهی دوربین­ های DSLR معمولا تنظیم نوردهی تصویر مناسبی را نتیجه مي­دهد. اما شرایطی هم وجود دارد که محدوده یا طیف روشنایی سوژه به قدری بزرگ اســت که دوربین شما قادر به ثبت جزئیات در سایه ها و روشنایی ها (هایلایت ها) نیست.

 

این طیف با نام دامنه دیناميکی یا Dynamic Range شناخته مي­شود. با اینکه کیفیت دوربین ­های مختلف متفاوت اســت، معمولا مي ­توان صحنه­ هایی را یافت که کنتراســت آن­ها به قدری بالاســت که بهترین دوربین­ها هم قادر به ثبت عکس مطلوب از آن­ها نیستند.

 

با تمرین کردن مي­توان قبل از شروع عکاسی این نوع شرایط را تشخیص داد، اما ساده ­ترین راه برای شناسایی این نوع تصاویر بررسی عکس گرفته شده توسط هیستوگرام تصویر و قسمت­ های پرنور اســت.

 

کار را با گرفتن یک عکس آغاز کرده و چک کنید اگر سایه ­ها به سمت چپ هیستوگرام رسیده­اند، مي­توانید نمایشگر هشدار روشنایی (highlight warning display) را فعال کنید.وقتی با این شرایط مواجه مي­شوید، روش­ های مختلفی برای حل آن پیش رو دارید.

 

اگر با فرمت JPEG عکاسی مي­کنید، در بسیاری از دوربین­ها سیستم­ هایی برای ثبت جزئیات بیشتر در روشنایی ­ها و سایه­ ها نسبت به حالت معمولی تعبیه شده اســت.

 

سیستم دوربین نیکون Active D-lighting و سیستم دوربین کانن Auto Lighting Optimizer نامگذاری شده اســت.

 

بازیابی جزئیات

عکاسی با فرمت خام یا raw شما را قادر مي­سازد جزئیات بیشتری از روشنایی­ ها و سایه ­ها را نسبت به عکاسی JPEG داشته باشید. اما حتی در این حالت نیز بازیابی جزئیات مربوط به سایه ­ها از جزئیات روشنایی ­ها ساده­تر اســت.

 

به همين علت، در عکاسی در نور با کنتراســت بالا سعی کنید نوردهی را طوری تنظیم کنید که بیشترین جزئیات را در قسمت­ های روشن عکس ثبت کنید.

 

فیلترها

یکی از راه­ حل­ های سنتی مقابله با مشکل شرایط نوری با کنتراســت بالا اســتفاده از فیلتر لنز کاهنده نور تدریجی (ND grad) اســت. نیمي از این فیلتر تیره و نیمي از آن روشن اســت، بنابراین شما مي­توانید قسمت تیره­ فیلتر را برای کاهش روشنایی روشن­ترین نواحی در صحنه تنظیم کنید.

 

این نوع فیلترها زمانی که قسمت عمده صحنه روشن­تر از دیگر نواحی اســت، مناسب هستند. مانند آسمان در عکس منظره.

 

با این حال این فیلترها در شرایطی که قسمت روشن در نواحی کوچکی از تصویر قرار داشته باشد، مانند پنجره یا نور آفتابی که از لابلای برگ درختان مي­تابد، کمتر کاربرد دارند. دلیل این امر آنست که این فیلتر نواحی اطراف آن قسمت روشن را نیز تاریک­تر مي­کند.

دامنه دیناميکی بالا یا High Dynamic Range

HDR یکی از پرطرفدارترین تکنیک­ های عکاسی برای عکس ­هایی اســت که اگر این تکنیک نبود قسمت­ های نورانیشان سفید مي­شدند، سایه ­هایشان جزئیاتی نداشتند و یا هر دو مورد اتفاق مي افتاد.

 

برای دستیابی به عکس ­های HDR واقعی شما نیاز به حداقل سه عکس از صحنه مورد نظر دارید. یکی با نوردهی کمتر (underexpose) یکی با نوردهی صحیح و دیگری با نوردهی زیاد (overexpose).

 

در انتها این عکس­ها باید توسط ابزار HDR در فتوشاپ و یا نرم افزارهای HDR Efex Pro 2 یا Photomatix با هم ادغام شوند.

 

چگونه سوژه خود را در کادر قرار دهیم

در این بخش ما چگونگی ترکیب­ بندی سوژه در کادر تصویر را به شما آموزش خواهیم داد تا از فضا بهترین اســتفاده را ببرید.

در انتخاب سوژه عکاسی و انتخاب بهترین تنظیمات دوربین، یادگیری اصول ترکیب­ بندی، یکی از بنیادی­ ترین راه های بهبود کیفیت عکس ­های شماســت.

 

قوانین و تئوری­ های بسیاری درباره اینکه چگونه بهترین ترکیب ­بندی را داشته باشیم، وجود دارند، ولی نکته کلیدی ای که شما باید در مورد آن فکر کنید، این اســت که سوژه­ اصلی را در کجای کادر تصویر قرار دهید.

قانون یک سوم

قرار دادن سوژه­ اصلی در مرکز کادر تصویر تا حدودی وسوسه انگیز اســت، اما این حالت مي­تواند حس ایستا بودن را به عکس بدهد. در اکثر موارد توصیه مي­شود سوژه­ خود را در مرکز کادر قرار ندهید.

 

رویکرد کلاسیک، اســتفاده از قانون یک سوم اســت که توسط خطوط مجازی که طول و عرض قاب را به سه قسمت مساوی تقسیم مي­کنند، تعریف مي­شود. سپس باید سوژه را بر روی یکی از خطوط و یا یکی از نقاط تقاطع قرار دهید.

 

از فضا به خوبی اســتفاده کنید

اهميت محیط اطراف سوژه­ شما، در موفقیت نهایی ترکیب بندی، کمتر از سوژه­ اصلیتان نیست. در وهله اول، شما باید تصميم بگیرید که مي­خواهید چه مقداری از محیط اطراف سوژه، در کادر عکس شما قرار بگیرد.

 

این یک مبحث علمي اثبات شده نیست، ولی به عنوان یک قانون کلی، شما زمانی باید محیط اطراف سوژه را در کادر خود اضافه کنید که چیزی به عکس شما مي افزایند. مانند محیط اطراف سوژه در عکس پرتره یا تصاویر حیات وحش.

 

در حالتی دیگر، ترکیب ­بندی­ های فشرده­تر که محیط اطراف را حذف مي­کنند، سوژه­ اصلی را به موضوع غالب در عکس تبدیل مي­کنند.

 

فضا برای حرکت

اهميت اســتفاده از فضا در عکس ­های پر جنب و جوش (action) و عکس­های پرتره دو چندان مي­شود. در هنگام مشاهده عکس ­های اجسام متحرک، به طور طبیعی چشم شما به سمتی که جسم قرار اســت به آن سمت حرکت کند، هدایت مي­شود.

 

بدین منظور، بهتر اســت فضای بیشتری در سمتی که سوژه به آن سمت حرکت ميکند نسبت به پشت سر آن در نظر بگیرید. در غیر اینصورت عکس شما احساس عدم تعادل را به بیننده خواهد داد.

 

همينطور در عکس­ های پرتره به طور مشابه مي­توان از این تکنیک اســتفاده کرد. به این صورت که اگر ميخواهیم عکسی با تعادل داشته باشیم، در سمتی که سوژه به آن نگاه مي­کند بایستی فضای بیشتری در نظر بگیریم.

 

اصول تکنیک فلاش TTL را یاد بگیرید

در این بخش به چند تکنیک در رابطه با فلاش TTL خواهیم پرداخت که عکس­ های شما را متحول خواهند کرد.

بسیاری از افراد به دلیل پیچیدگی ظاهری فلاش و یا نور شدید نامطلوبی که تولید مي کند، از اســتفاده نمي کنند. اما از طریق کنترل نوردهی TTL (از طریق لنز) و چک کردن تصاویر بلافاصله بعد از گرفته شدن، اســتفاده از فلاش دشوار نخواهد بود.

 

کلید حصول بهترین نتیجه از فلاش دوربین، درک رابطه بین نور محیط و نور فلاش اســت. زمانی که از فلاش اســتفاده مي کنید، دقیقا مشابه حالتی که از فلاش اســتفاده نمي کنید، برای بهبود نتیجه باید نوردهی را با توجه با شرایط نوری محیط تنظیم کنید. سپس نیاز اســت به درک درستی از نوردهی فلاش برسید.

 

نوردهی فلاش

مشابه اســتفاده از مد نوردهی اتوماتیک (Automatic exposure mode) در عکس های معمولی، نوردهی فلاش اتوماتیک TTL نیز، نتایج بسیار خوبی مي دهد.

 

اما در مواردی نیاز اســت تا نوردهی را با توجه نوع سوژه خود تنظیم کنید تا به نتیجه مورد نظر خود برسید. وقتی از فلاش TTL اســتفاده مي کنید، شما بر روی دو قسمت کنترل دارید: نور محیط و نور فلاش.

 

تکنیک پایه اینست که از کنترل جبران نوردهی (exposure compensation) برای تنظیم نور محیط اســتفاده کنید، سپس جبران نوردهی فلاش را برای تنظیم نور فلاش به کار گیرید.

 

متاسفانه تاثیر دقیق این دو ابزار کنترلی در سیستم های مختلف که توسط سازندگان متفاوت ساخته مي شوند، یکسان نیست.

 

در دوربین های Canon EOS دو تنظیم جبران نوردهی کاملا مستقل از هم هستند. در نتیجه هنگامي که جبران نوردهی اصلی را تغییر مي دهید، هیچ اثری بر روی فلاش نخواهد داشت.

 

سیستم Nikon اندکی متفاوت از این حالت اســت. در این دوربین ها جبران نوردهی اصلی هم بر روی نوردهی محیط تاثیرگذار اســت و هم فلاش، در حالیکه جبران نوردهی فلاش تنها بر روی فلاش موثر اســت.

 

برای مشاهده تاثیر دقیق این تنظیمات باید در شرایط مختلف آن را آزمایش کنید. به این دلیل که در دوربین نیکون وقتی تنظیم جبران نوردهی را بر روی ۱- قرار مي دهید، نوردهی فلاش شما نیز یک پله کم خواهد شد.

 

برای اینکه نوردهی فلاش را به حالت قبلی باز گردانید، باید جبران نوردهی فلاش را بر روی ۱+ تنظیم کنید.

 

نوردهی فلاش را ضعیف کنید

این تکنیک قدرت فلاش را برای داشتن تصاویر طبیعی تر، کم مي کند. جبران نوردهی (exposure compensation) دوربین را بر روی ۰ قرار دهید، سپس جبران نوردهی فلاش را بر روی ۱- قرار دهید تا نور ناشی از فلاش را تضعیف کنید.

 

این تکنیک باعث مي شود، اینکه از فلاش اســتفاده کرده اید خیلی واضح نباشد.

عکس گرفته شده با اســتفاده از فلاشی که بر روی دوربین سوار نیست

 

عکس های خود را دراماتیک تر کنید

برای اینکه تاکید بیشتری بر روی سوژه خود نشان دهید، جبران نوردهی دوربین را برای تاریک کردن پس زمينه عکستان بر روی ۱- تنظیم کنید، سپس جبران نوردهی فلاش را در دوربین نیکون بر روی ۱+ و در دوربین کانن بر روی صفر تنظیم کنید تا سوژه از پس زمينه جدا شود.

 

ارتباط رادیویی با فلاش (به کمک TTL radio triggers) هم شما را قادر خواهد ساخت تا فلاش را از روی دوربین برداشته و محل قرار گرفتن آن را خودتان تعیین کنید و خلاقانه تر نورپردازی کنید. اگرچه با یک کابل مخصوص فلاش مانند برند Lastolite نیز مي­توانید این کار را انجام دهید.

 

عکس هایتان را مانند یک حرفه ای شارپ تر کنید

در این بخش چگونگی اســتفاده از روش های واضح یا شارپ سازی (image sharpening) عکس ها، جهت تاثیرگذاری بیشتر را آموزش خواهیم داد.

اســتفاده هر چه بیشتر و بهتر از نرم افزارهای ویرایش عکس، مهارتی اســت که یادگیری آن زمان بر اســت. این مطلب که اســتفاده هر بیشتر از ابزارهای شارپ کننده باعث بیشتر شارپ شدن عکس­های شما مي شود بسیار وسوسه کننده اســت.

 

اما شما مي بایست در اســتفاده از این ابزار خود را محدود کنید، زیرا که اســتفاده بیش از حد آن باعث افزایش نویز و حلقه های نوری زشت خواهد شد.

 

یکی از دلایلی که موجب بیش از حد شارپ شدن مي شود، اعمال آن در مرحله نامناسبی از پروسه ویرایش و یا اعمال مجدد آن بر روی تصاویر شارپ شده اســت.

 

اگر شما با فرمت JPEG عکاسی مي کنید، ممکن اســت عکس هایتان بصورت خودکار در دوربین شارپ شوند؛ بنابراین باید در هنگام شارپ کردن بیشتر در نرم افزار مراقب باشید.

 

ویرایش عکس ها

اگر بصورت خام (Raw) عکاسی مي کنید، عکس شما در داخل دوربین شارپ نخواهد شد، ولی مي توان این کار را در هنگام ویرایش عکس انجام داد. تنها کافیست تصميم بگیرید که ميخواهید در تنظیمات فایل خام این تغییرات را اعمال کنید و یا بعد از آن.

 

با اســتفاده از فرمت raw در هنگام عکاسی، شما اطلاعات رنگی و تونالیته بیشتری را در اختیار خواهد داشت که شما را قادر خواهد کرد عکس های زیباتری داشته باشید.

 

Adobe Camera Raw بهترین ابزار شما برای شروع عملیات شارپ کردن عکس هایتان اســت. وقتی عکس خام خود را توسط فتوشاپ باز مي کنید، بصورت اتوماتیک این ابزار باز خواهد شد.

 

کنترل های شارپ کردن در قسمت Details قابل مشاهده هستند. اما قبل از کار کردن با آن ها، از قسمت پایین سمت چپ عکس، بزرگنمایی تصویر را بر روی ۱۰۰ درصد تنظیم کنید.

 

ابزارهای کنترلی Camera Raw مشابه ابزارهای Unsharp Masking هستند. با تنظیم Amount، Level و Radius پهنای ناحیه ای در راســتای لبه های عکس که قصد داریم شارپ شوند تعیین مي شود.

 

گزینه Detail مشابه Threshold در ابزار Unsharp Masking اســت که کنترل حلقه های نوری را انجام مي دهد و ميزان تاکید بر روی لبه ها را تعیین مي کند اما تاثیر آن با افزایش مقدارش، کاهش مي یابد. عدد ۱۰۰ در Detail مشابه عدد صفر در Threshold اســت و برعکس.

 

در نهایت اسلایدر Mask، تعیین کننده و محدود کننده نواحی ای اســت که شارپ خواهد شد. کلید Alt را در حین اعمال تنظیمات Masking پایین نگه دارید تا قسمت هایی که شارپ مي شوند را مشاهده کنید. قسمت های سیاه بدون تغییر باقی خواهند ماند.

 

شما همچنین مي توانید عکس های JPEG خود را نیز توسط نرم افزار Camera Raw شارپ کنید. برای این کار در نرم افزار Bridge بر روی عکس مورد نظر کلیک راســت کرده و Open in Camera Raw (باز کردن در Camera Raw) را انتخاب کنید.

 

کلید موفقیت در شارپ کردن تصاویر، پیش نمایش قسمت های شارپ شده اســت. به این وسیله مي توانید بین آشکارسازی جزئیات و حذف نویز تعادل برقرار کنید.

به طور کلی، جهت اجتناب از شارپ شدن بیش از حد (over-sharpening)، این باید آخرین تنظیمي باشد که روی عکستان اعمال مي کنید. پس اگر قصد دارید عکس های خود را در فتوشاپ ویرایش کنید، هرگونه تنظیمات شارپ کننده در داخل دوربین را خاموش کرده و از شارپ کردن عکس خام پرهیز کنید.

شارپ شدن بیش از حد

بارزترین اثر جانبی شارپ سازی بیش از حد، به وجود آمدن یک هاله در اطراف جزئیات تصویر اســت (به طور مثال با اســتفاده از Radius بالا)، برای مشاهده این موضوع، بر نواحی ای از تصویر که دارای خطوط سیاه اســت یا جزئیات ریز مقابل پس زمينه روشن دارد، زوم کنید.

 

بهترین تنظیمات برای شارپ کردن

اگر با اســتفاده از فیلتر Unsharp Maskدر فتوشاپ این عملیات را انجام مي دهید، کلید کار غیر قابل تشخیص بودن اســت. به عنوان نقطه شروع، از مقدار ۵۰ تا ۸۰ درصد برای Amount، مقدار ۱ برای Radius و مقدار ۲ تا ۵ برای Threshold اســتفاده کنید.

 

چگونه اشباع رنگ ها را کنترل کنیم

در این بخش نگاهی به عکاسی رنگی و نحوه دست یافتن به رنگ های دقیق در تصاویر خواهیم پرداخت و تنظیم رنگ ها در نرم افزارهای ویرایشی را مرور خواهیم کرد.

دوربین های دیجیتال انعطاف پذیری بسیاری را به عکاسان امروزی داده اند. امروزه دیگر نیازی به حمل دو یا چند بدنه دوربین شامل فیلم های مختلف، یا کیفی از فیلتر های اصلاح رنگ برای مقابله با رنگ های ناخواســته در شرایط نوری مختلف، نیست.

 

امروزه شما مي توانید به عکس هایتان رنگ اضافه کنید، حذف کنید، محو کنید، شفاف کنید، سردتر کنید، گرم تر کنید. تنها در عرض چند ثانیه توسط یک عدد دوربین.

 

علاوه بر این، عکاسی دیجیتال در واقع یک بُعد دیگر به تصویر شما اضافه مي کند. به این معنی که شما مي توانید پس از گرفتن عکس، رنگ ها تغییر دهید. با نرمي بیشتر، سرعت بالاتر و کنترل بهتر نسبت به گذشته.

 

رنگ نور طبیعی

تراز سفیدی اتوماتیک (auto white balance) در دوربین دیجیتال جهت تنظیم اتوماتیک در شرایط رنگی و دمایی نورهای مختلف طراحی شده اســت. توسط این قابلیت رنگ ها به واقعیت نزدیک تر مي شوند. اما این چیزی نیست که همواره مطلوب عکاسان باشد.

 

به طور مثال، عکاسان طبیعت حساسیت بیشتری بر طبیعی بودن رنگ نور نشان مي دهند به این دلیل که هویت عکس طبیعت را تغییر مي دهد.

 

فضاهای رنگی – Color spaces

هر گونه بحث در مورد رنگ و عکاسی دیجیتال منجر به مسائل تکنیکی خواهد شد که برای عکاسان آنالوگ تازگی دارد.

 

یکی از این مباحث، «فضاهای رنگی» هستند که بیانگر رنگ هایی هستند که یک دوربین (یا یک اسکنر یا مانیتور کامپیوتر) مي­تواند تولید کند.

 

سازندگان به دنبال اســتانداردسازی این فضا های رنگی هستند به گونه ای که وسایل دیجیتال تصویری که شما اســتفاده مي­کنید رنگ­ های سازگاری تولید کنند.

 

اغلب دوربین های دیجیتال و چاپگرها از فضای رنگی به نام sRGB اســتفاده مي کنند. این فضا، دامنه گسترده ای از رنگ ها را برای کاربرد های مختلف بازتولید مي کند و از مهمترین مزایای آن اینست که بین دستگاه های مختلف اســتاندارد اســت.

 

هر یک از دوربین ها، پرینترها و اسکنرها یک «پروفایل رنگی» نیز دارند که تعیین کننده نحوه برخورد آن دستگاه با رنگ هاســت.

 

اگر از نرم افزار های مدیریت رنگ اســتفاده مي کنید، تنها لازم اســت در مورد پروفایل های رنگی اطلاعات داشته باشید.

 

دمای رنگ

دمای رنگ با اســتفاده از واحد درجه کلوین به صورت علمي قابل بیان اســت. نورپردازی های مختلف مي توانند دماهای رنگی متفاوتی بین ۲۰۰۰ درجه کلوین (گرم) تا ۹۵۰۰ درجه کلوین (سرد) داشته باشند.

 

این تعریف نشات گرفته از این حقیقت اســت که نور ناشی از اجسام حرارت دیده، طیفی را ایجاد مي کند که با افزایش دمای جسم تغییر مي کند.

 

نورپردازی با دمای پایین گرمتر اســت (رنگ قرمز و زرد بیشتر)، در حالیکه نور با دمای بالا سردتر اســت (آبی بیشتر).

 

تراز سفیدی (وایت بالانس – white balance) همان چیزی اســت که جهت تنظیم رنگ ها در شرایط نوری مختلف طراحی شده اســت. شما مي توانید آن را بر روی اتوماتیک گذاشته و اميدوار باشید که بهترین نتیجه حاصل مي شود و یا با توجه به شرایط محیطی تنظیمات دستی لازم را اعمال کنید.

 

در برخی از دوربین های گران قیمت مقادیر تراز سفیدی بر حسب کلوین بیان شده اســت، اما در اکثر دوربین ها از اسامي خاصی جهت بیان شرایط نوری مختلف اســتفاده شده اســت، مانند Daylight، Tungsten و Shade.

 

تنظیم اشباع/ته رنگ

در زمان سپیده دم، یا زمان گرگ و ميش که خورشید به تازگی غروب کرده اســت، نور محیط به طور ذاتی سرد و آبی اســت که در این مواقع مي توان عکس های بسیار زیبایی با نور کم محیط خلق کرد.

 

در صبح زود و یا قبل از غروب آفتاب، خورشید درخشش گرمي را ایجاد مي کند که جذاب و مهیج اســت. اگر قصد دارید که رنگ نور طبیعی را حفظ کنید، اطمينان حاصل کنید که دوربین دیجیتال شما در پی تصحیح رنگ عکس شما نیست.

 

بسیاری از عکس های مناظر با تنظیمات Daylight به خوبی گرفته ميشوند، چراکه دوربین را مجبور مي کند از یک تعادل رنگی (colour balance) اســتاندارد و ثابت اســتفاده کند.

 

مثل عملیات شارپ سازی که مطرح کردیم، تنظیمات اشباع رنگ نیز باید به دقت انجام شود. در غیر اینصورت عکس شما پر زرق و برق و بیش از حد دستکاری شده به نظر مي رسد.

 

اشباع انتخابی – Selective saturation

در بسیاری از صحنه ها، اشباع برخی از رنگ ها به ویژه قرمز و سبز از بقیه بسیار بیشتر اســت. در این شرایط به جای تنظیم اشباع رنگ برای کل تصویر، مي توانید در تنظیمات Hue/Saturation (اشباع/ ته رنگ) اشباع یک رنگ خاص را هدف قرار دهید.

افزایش کلی اشباع با اســتفاده از کنترل Hue/Saturation، در اکثر موارد باعث بیش از حد اشباع شدن تصاویر مي شود؛ مانند رنگ سبز در این تصویر.

اســتفاده از منو کشویی در پنجره Hue/Saturation، این اجازه را به شما مي دهد که اشباع رنگ ها را تک تک و جداگانه کم کنید (که در غیر این صورت مقداری از جزئیات را از دست مي دهید.) در حالیکه برخی دیگر را بیشتر مي کنید.

 

با اســتفاده از دیافراگم های مختلف به تصاویر خود عمق بدهید

f/1.8

 

دیافراگم های مختلف را امتحان کنید و تکنیک های مربوطه را به خوبی فرا بگیرید تا عکس هایتان توجه بینندگان را به خود جلب کند.

 

به محض اینکه کنترل دیافراگم لنز خود را به دست بگیرید و نقطه فوکوس را به خوبی انتخاب کنید، قادر خواهید بود چشم بیننده را به داخل کادر تصویر بکشید!

 

زمانیکه هنر انتخاب دیافراگم را فرا گرفتید، مي توانید در قسمت هایی که مي خواهید توجه مخاطب به آن جلب شود فوکوس کرده و آن قسمت ها را شارپ کنید و از بقیه نواحی تصویر جهت کامل کردن تصویر اســتفاده کنید.

 

اندازه دیافراگم، روی عمق ميدان (نواحی جلو و پشت سوژه که جزئیات واضح و شارپی دارند) اثر مي گذارد. هر چقدر دیافراگم بسته تر باشد (ضرایب اف بزرگ تر مثل f/22)، عمق ناحیه ای از تصویر که واضح اســت بیشتر خواهد شد.

 

این برای بیشینه کردن عمق ميدان در تصاویر منظره و یا ماکرو کاربرد دارد.

 

هر چقدر دیافراگم باز تر باشد (ضرایب اف کوچکتر مثل f/1.8)، عمق ميدان عکس کاهش خواهد یافت. این حالت برای محو کردن پس زمينه در عکس های پرتره بسیار کارآمد اســت. فوکوس کردن و کنترل دیافراگم بسیار وابسته به یکدیگر هستند.

 

اگر از یک دیافراگم باز اســتفاده مي کنید که قسمت شارپ تصویر شما بسیار محدود اســت، بایستی نقطه فوکوس خود را به دقت انتخاب کنید. چرا که در غیر اینصورت کل تصویر شما نرم به نظر خواهد رسید.

 

اهميت این مسئله در عکس های کلوزآپ (close-up) دو چندان مي شود، چراکه در این تصاویر حتی هنگام اســتفاده از دیافراگم های بسته نیز، عمق ميدان در اغلب موارد با ميلیمتر اندازه گیری مي شود.

 

شما مي توانید از این به نفع خود اســتفاده کنید. یعنی با فوکوس انتخابی روی سوژه خود، آن را همچون ساندویچ مابین لایه هایی محو قرار دهید و توجه مستقیم بیننده را به سوژه جلب کنید.

 

برای انجام موثر این کار، باید از یک لنز تله فوتو اســتفاده کنید که پرسپکتیو را فشرده مي کند (پس زمينه به سوژه نزدیک تر دیده مي شود – perspective compression) و جزئیات پیش زمينه و پس زمينه را محو مي کند.

نمایی پاک انتخاب کنید

دیافراگم های باز برای محو کردن پس زمينه عالی هستند، اما اگر عناصر پس زمينه به اندازه کافی از سوژه دور نباشند به قدر کافی اثر نخواهد داشت و در نتیجه پس زمينه محو نمي شود.

 

برای هميشه این مورد را در نظر داشته باشید و اگر در حالتی به غیر از دیافراگم باز کار مي کنید، از دکمه پیش نمایش عمق ميدان (depth-of-field preview) بر روی دوربین خود اســتفاده کنید.

 

امیدواریم این مطلب توانسته باشد تا به اطلاعات شما بیافزاید و اگر تازه کار و مبتدی هستید و به حرفه عکاسی علاقه مند اید بتوانید هر چه زودتر به یک عکاس حرفه ای تبدیل بشوید.

 

با تشکر از شما برای وقت و مطالعه این پست از وب سایت نیک شو.